திருத்தபட்ட பதிவு,... (Thanks chat Gpt)
சொந்த ஊரை தொலைத்து... வந்த ஊரை சொந்தமாக்கினோம்!
நான் வசிக்கும் ஊர் திருச்சிராப்பள்ளியில் இருந்து சுமார் 20 கிமீ தொலைவில் அமைந்த அண்ணாநகர், திருச்சி–26. இப்பகுதி தெற்கில் பாரத்மிகு மின் நிலையம், கிழக்கில் துப்பாக்கி தொழிற்சாலை, வடகிழக்கில் ஹெவி அலாய் பெனிரெட் தொழிற்சாலை, வடக்கில் பன்னாட்டு விமான நிலையம் மற்றும் வடமேற்கில் பொன்மலை ரயில்பெட்டி தொழிற்சாலையால் சூழப்பட்டிருக்கும்.
1984ல் தமிழக முதல்வராக இருந்த டாக்டர் புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி. ராமச்சந்திரனின் பார்வையில், சமத்துவத்தை ஆதாரமாகக் கொண்டு, அனைவரும் ஏற்றத் தாழ்வின்றி வாழும் ‘சேட்லைட் சிட்டி’ என்ற கனவுடன் உருவானது தான் இந்த அண்ணாநகர்.
இங்கு எந்தக் கோட்டைக்குளமும் இல்லை. மக்கள் ஒன்றிணைந்து வாழ்கிறார்கள். இஸ்லாமிய, இந்து, கிறிஸ்தவ அனைவரும் பண்டிகைகளில் தண்ணீர் தெளித்து, கோலம் போட்டு ஒருவரையொருவர் வரவேற்கின்றனர். சாதி அடையாளங்கள் இல்லாத சமூக வலயமாக இது உருவானது.
அதிக வருமானம் ஈட்டும் நவல்பட்டு மற்றும் கும்பகுடி பஞ்சாயத்துகளின் கீழ் உள்ளபோதும், உரிய பராமரிப்பின்றி பாதாள சாக்கடை அமைப்புகள் செயலிழந்துள்ளன. அரசியல் மாற்றங்களால் கல்வி நிலையங்கள் பல இடம் மாற்றப்பட்டன. கனவு நகரம் நிரம்ப முடியாத வெறுமையாகவே போய்விட்டது.
இன்றும் சாலைகள் மோசமான நிலையிலும், குப்பைக் கூடுகள் பராமரிப்பின்றி கொசு தொல்லையும் அதிகரித்துள்ளன. மக்கள் எதிர்பார்ப்பு – வரும் ஆட்சியாளர்கள் இந்த இடத்தை மீண்டும் உயிர்பிக்கவேண்டும் என்பதே.
மேம்பாட்டு கோரிக்கைகள்:
-
24 மணி நேர மருத்துவமனை நிறுவல்
-
பாதாள சாக்கடை மற்றும் பம்பு நிலையங்களை சீரமைத்தல்
-
நவீன வணிக வளாகம் கட்டுதல்
-
சாலைகள் முறைப்படுத்தல்
-
விளையாட்டு அரங்கம் மற்றும் நூலகம்
-
சமத்துவம் அடிப்படையிலான நகரங்கள் பிற இடங்களிலும் உருவாக்கல்
-
அதிக பேருந்து வசதி, குறிப்பாக 100 அடி சாலை வழியாக
-
ஐ.டி. பூங்கா பகுதியில் பெண்களுக்கு பாதுகாப்பு ஏற்படுத்தல்
-
சமுதாயக் கூடங்கள் அமைத்தல்
முடிவுரை:
இந்த நகரம் உண்மையான சமூக ஒற்றுமையின் நிழற்படமாக இருக்க வேண்டும். இனி வரும் ஆட்சியாளர்கள் இந்த கனவுகளை நினைவில் கொண்டு செயல்பட வேண்டும் என்பது எங்கள் மக்கள் நம்பிக்கை.
0 comments:
Post a Comment