பைசன் ஒரு அடையாளம், அரசியல், இன அழிப்பு மற்றும் மீட்பு ... (தேடல் உதவி Chat GPT)

பைசன் ஒரு அடையாளம், அரசியல், இன அழிப்பு மற்றும் மீட்பு ...  (தேடல் உதவி  Chat GPT)

பைசன் என்பது ஒரு பெரிய, சக்திவாய்ந்த மிருகம், வட அமெரிக்கா முழுவதிலும் பழங்காலம் முதலே வாழ்ந்தது. இது ஒரு வகை கோழியினம் (Bovidae) உயிரினமாகும், காளை மற்றும் மாடு குடும்பத்தை சேர்ந்தது. பைசன்கள் மிகப்பெரிய தலையுடன், வளைந்த குச்சிகளும், சக்திவாய்ந்த உடலும் கொண்டிருக்கும். ஆண் பைசன்கள் பொதுவாக 900–1000 கிலோகிராம் வரை எடைசெய்கின்றன, பெண் பைசன்கள் அதற்கு சுமார் 500–600 கிலோகிராம். அவற்றின் உயரம் 1.5–2 மீட்டர் வரை, நீளம் 3–3.5 மீட்டர் வரை இருக்கும். பைசனின் தோல் தடிமனாகவும், கால்ப் பாகங்கள் வலிமையானவை, மிடுக்கு மற்றும் குளிர் பருவங்களுக்கு மிக நகத்தக்கதாக உள்ளது.

பைசன்கள் புல்வெளி விலங்குகள்; பெரும்பாலும் புல் மற்றும் கொசுக்குள்ள பழங்களை தின்று வாழ்கின்றன. பழங்காலத்தில், அவை வட அமெரிக்காவின் Great Plains முழுவதையும் திரிந்து வாழ்ந்தன. அந்த காலத்தில் கோடி கணக்கான பைசன்கள் புல்வெளிகளை நிரப்பியிருந்தன, அவை உணவாக, வாழ்விடமாக, மற்றும் சமூக அமைப்புகளுக்கான ஆதாரமாக இருந்தன.

பைசன் – அமெரிக்காவின் உயிர் நிழல்
ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன், “பைசன்” வட அமெரிக்கா முழுக்க சுதந்திரமா திரிந்தது. அதாவது, கனடா முதல் மெக்சிகோ வரை புல்வெளிகளில் கோடி கணக்கான பைசன்கள் இருந்தன.
அந்தப் புல்வெளிகளில் கோடி கணக்கான பைசன்கள் சுதந்திரமாக திரிந்தன — மழை, புயல், பனி என எதையும் பொருட்படுத்தாமல்.
அதைப்போல நம்ம நாட்டில் காளைகள் நெற்பயிர் நிலத்தில் சக்தியாக இருந்தது போலே, அங்கும் பைசன் தான் இயற்கையின் உயிர்ச்சுழற்சியின் நெஞ்சாக இருந்தது
எல்லாமே பயன்பட்டது. அவர்கள் பைசனை ஒரு “புனித உயிர்” என்று பார்த்தார்கள். 

---

அமெரிக்கா குடியேற்ற காலத்தில் யூரோப்பியர்கள் வந்தபோது, பைசன்கள் மீது “வேட்டை” ஆரம்பித்தார்கள். ஆனால் அது தேவைக்காக இல்ல — பெருமை, விளையாட்டு, தொழில் என எல்லாம் கலந்தது.
அதிலிருந்து வணிக வேட்டை ஆரம்பமாயிற்று.
ஒரே நாளில் நூற்றுக்கணக்கான பைசன்களை சுட்டுக் கொன்றார்கள்.
மூலநில மக்கள் அதைப் பார்த்து அழுதார்கள்.
“நாங்கள் வாழ்ந்த உயிர் போய்விட்டது” என்றார்கள்

---

அவர் மற்றும் சில இயற்கை ஆர்வலர்கள் இணைந்து “American Bison Society” என்ற அமைப்பை உருவாக்கினர்.
Yellowstone National Park இதன் முக்கிய மையமாக இருந்தது.

---

சின்னத்தின் அர்த்தம்:
மூலநில மக்களுக்காக அது இன்னும் மரபும், ஆன்மீகச் சின்னமும்தான்.
அதுதான் வரலாற்றின் நையாண்டி.
மனிதன் எத்தனை தவறு செய்தாலும், திரும்பி நல்லதைச் செய்ய முடியும் என்பதற்கான சின்னமாக.
அது அமெரிக்காவின் மனசாட்சி,
அது மூலநில மக்களின் மரபு,
அது இயற்கையின் மீண்டும் எழும் குரல்.
அது உயிரினங்களையும் இயற்கையையும் காப்பாற்றும் மனசாட்சியில்தான்.”
பைசன் மற்றும் அமெரிக்க அரசியல் – ஒரு சின்னத்தின் அரசியல் பொருள்

---

1. பைசன் ஒரு “நாட்டு சின்னம்” ஆனது எப்படி?
அதற்குள் பல விலங்குகள், பறவைகள் — Bald Eagle (தலைமுடியில்லா கழுகு) போன்றவை — தேசிய சின்னமாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டன.
ஏனெனில் அந்நாளில் பைசன் அழிவு நிலைக்கு தள்ளப்பட்டிருந்தது.
ஆனால் அதன் பின்னணி அரசியல் ரீதியில் மிக முக்கியமானது 
அவர்கள் பைசனை மட்டுமே நம்பி வாழ்ந்தார்கள் என்பதால் —
அதாவது, பைசன் அழிப்பு என்பது வெறும் வேட்டை இல்ல, அரசியல் ஆயுதம். 
அது ஒரு இனப்படுகொலை மாதிரி நிகழ்ந்தது — ஆனால் மிருகத்தின் வழி நடந்தது
அவர் Yellowstone Parkல் பைசன் பாதுகாப்பு திட்டம் தொடங்கினார்.
அது ஒரு புது கால அரசியலின் அடையாளமாக மாறியது —
அழித்த விலங்கையே காப்பாற்றும் அரசியல்.
அந்த அறிவிப்பு சொல்லுவது:
அழிந்தவற்றை மீண்டும் எழுப்பும் வலிமை நமக்குண்டு.”
அது இயற்கையையும், ஜனநாயகத்தையும் இணைக்கும் பாலம்.
இன்று பைசன் – ஜனநாயகத்தின் உயிருள்ள சின்னம்
அது உயிரினங்கள், காற்று, மண், நீர் — எல்லாமே இணைந்த உயிருள்ள அரசியல் அமைப்பு.”
அமெரிக்க அரசு பைசனை தேசிய மிருகமாக அறிவித்தது ஒரு உணர்ச்சிமிக்க அரசியல் செயல்.
அது கடந்த தவறுகளுக்கான மன்னிப்பு மாதிரி, எதிர்காலம் பசுமையாக இருக்கட்டும் என்ற உறுதி மாதிரி. 
அதன் ராணுவத்திலோ பொருளாதாரத்திலோ இல்ல —
அது உயிரை மதிக்கும் அரசியலில் தான்.” 

பழங்காலம்:

அந்தக் காலத்தில் “மூலநில மக்கள்” (Native Americans) அவர்களோட வாழ்க்கையே இதிலே இருந்தது.

வட அமெரிக்காவின் மையப்பகுதிகள் அனைத்தும் “Great Plains” என்று அழைக்கப்படும் புல்வெளிகளால் நிரம்பியிருந்தது.

அந்த விலங்குகள் புல் தின்று, மண்ணை உரமாக்கி, இயற்கையின் சுழற்சியைச் சீராக்கின.

• பைசனின் மாமிசம் உணவாக,

• தோல் உடையாக,

• எலும்பு கருவியாக,

• நரம்பு நூலாக —
  

யூரோப்பியர் வருகை (1700–1800):

பைசனை பார்த்த அவர்கள் அதிசயித்தார்கள் — “இவ்வளவு பெரிய விலங்கு, இவ்வளவு மாமிசம்!” என்று.

ரயில்வே பாதையில் பயணிகள் “பைசன் ஹண்டிங்” எனும் விளையாட்டாகவே அதைக் கொண்டார்கள்.

அவர்களுக்கு இது ஒரு விளையாட்டு மாதிரி இருந்தது, ஆனால் பைசனுக்கு அது இன அழிவு.

அதிலும் மோசமா நடந்தது 1860–1880க்குள்:

• ரயில்வே கட்டியபோது, வேட்டையாடி விளையாட்டு மாதிரி பைசனை அடித்தார்கள்.

• “ஒரே நாளில் ஆயிரக்கணக்கான பைசன் தோல்” அனுப்பப்பட்டன.

• இதனால் ஒரே சில தசாப்தங்களில் கோடி கணக்கிலிருந்து சில நூறு பைசன்கள் மட்டுமே மிச்சமாயின.

இது ஒரு இன அழிவு அளவுக்கு சென்றது.

மீட்பு (1900–இல் இருந்து):

இது எல்லாம் முடிந்துவிட்டதென்று நினைத்த நேரத்தில், சிலர் எழுந்தார்கள்.

ஒருவர் Theodore Roosevelt – பின்னர் அமெரிக்கா ஜனாதிபதியானவர்.

அவர்கள் பைசனைப் பாதுகாக்க முயன்றார்கள். சிலரை பிடித்து, காப்பாற்றி, தேசிய பூங்காக்களில் வளர்த்தார்கள்.

மெல்ல மெல்ல, பைசன் மீண்டும் பெருக ஆரம்பித்தது.

பின்னர் சில நல்ல மனசுள்ள மனிதர்கள், குறிப்பாக Theodore Roosevelt (அமெரிக்கா ஜனாதிபதி) மற்றும் Conservationists, பைசனை காப்பாற்றும் முயற்சிகளை ஆரம்பித்தார்கள்.

அவர்களின் முயற்சியால் இன்று:

• Yellowstone National Park போன்ற இடங்களில் பைசன் மீண்டும் பெருகின.

• இப்போது சுமார் 5 லட்சம் பைசன்கள் அமெரிக்கா, கனடா பகுதிகளில் வாழ்கின்றன.

அது ஒரு தேசிய சின்னம் (National Mammal of the USA) ஆகவும் அறிவிக்கப்பட்டது 2016-ல் 🇺🇸

பைசன் என்பது இன்று அமெரிக்காவின் சக்தி, சகிப்பு, இயற்கையுடன் இணைந்த வாழ்க்கை என்பதற்கான சின்னம்.

பைசனின் வரலாறு நமக்கு சொல்லும் பாடம் 

“இயற்கையுடன் மோதும் மனிதன், தன் உயிருடனே மோதுகிறான்.”

அதை அழித்தவர்களே, பின்னர் காப்பாற்ற முயன்றார்கள்.

பைசன் இப்போது பெருமையாக நிற்கிறது –

பைசன் ஒரு விலங்காக மட்டும் இல்ல —

“ஒரு நாட்டின் வலிமை அதன் தொழில்நுட்பத்தில் இல்லை —

அமெரிக்கா ஒரு புதிய நாடாக உருவானபோது (1776க்குப் பின்), அதற்கு ஒரு சுய அடையாளம் தேவைப்பட்டது.

ஆனால், பைசன் அந்த சின்ன பட்டியலில் சேரவில்லை அப்போ.

அமெரிக்கா எதைச் செய்ததோ, அதற்கான “மனச்சாட்சி நினைவாக” பைசன் இருந்தது. 

1800களின் நடுப்பகுதியில், அமெரிக்க அரசு மூலநில மக்களை (Native Americans) தங்கள் நிலங்களிலிருந்து வெளியேற்ற முயன்றது.

“பைசனை அழித்தால், அந்த மக்களும் சரிந்து விடுவார்கள்”

என்ற கொடிய அரசியல் யோசனை கொண்டு, அரசு மறைமுகமாகவேட்டையாளர்களை ஊக்குவித்தது.

இதன் மூலம் அமெரிக்க அரசு “மூலநில மக்களை அடக்குதல்” என்ற அரசியல் இலக்கை அடைந்தது.

தியோடோர் ரூஸ்வெல்ட் – பாதுகாப்பும் அரசியல் மீட்பும்

1900களில், அமெரிக்காவில் Theodore Roosevelt என்ற தலைவர் எழுந்தார்.

அவர் “Conservation Movement” என்ற புதிய அரசியல் சிந்தனையை முன்னெடுத்தார்.

அது என்னன்னா —

“நாட்டின் முன்னேற்றம் என்றால் இயற்கையை அழிப்பது அல்ல, காக்கும் அரசியலே உண்மையான முன்னேற்றம்.”

அந்த எண்ணத்தில் தான் பைசனை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க ஒரு அரசியல் பிரகடனம் உருவானது.

பைசன் இன்று அமெரிக்காவின் “National Mammal” (தேசிய விலங்கு) என அறிவிக்கப்பட்டது (2016).

அது வெறும் சுற்றுச்சூழல் முடிவு அல்ல; அது ஒரு அரசியல் அறிக்கை தலா.

“அமெரிக்கா தனது தவறுகளை ஒப்புக்கொள்கிறது;

அதாவது பைசன் இன்று ஒன்றுமை (Unity), மீட்பு (Resilience), நம்பிக்கை (Hope) ஆகியவற்றின் அரசியல் சின்னம்.

இன்று, பைசன் சின்னம் அமெரிக்க அரசியலில் “கிரீன்” (Green Politics), “Environmental Justice”, “Native Rights” போன்ற இயக்கங்களின் அதிகாரப்பூர்வ அடையாளம்.

அது சொல்கிறது:

“நாடு என்றால் வெறும் மக்கள் கூட்டம் அல்ல;

அதனால்தான் ,

பைசன் ஒரு விலங்கு இல்லை. அது:

பைசன் என்பது வெறும் விலங்கு அல்ல; அது வரலாறு, அரசியல், சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாடங்களையும் சுமந்த ஒரு உயிர். அதன் வாழ்க்கை மற்றும் சமூகத்தோடு தொடர்பு, மனிதன் இயற்கையை மதிக்க வேண்டிய அவசியம், பழைய தவறுகளை திருத்தும் திறன் ஆகியவற்றை நமக்கு உணர்த்துகிறது. பைசன் வலிமை, சகிப்புத்தன்மை, ஒருமை மற்றும் மறுபிறவி போன்ற பண்புகளின் அடையாளமாகவும் விளங்குகிறது.

• அமெரிக்க அரசியலின் மனச்சாட்சி,

• இயற்கையின் குரல்,

• மனிதனின் தவறு மற்றும் திருத்தத்தின் சின்னம்.

“ஒரு நாட்டின் உண்மையான வலிமை,

 

மீண்டும் ஒரு உரையாடலில் சந்திப்போம்,...

ஆ.ஞானசேகரன்