நீயா? நானா? AI மற்றும் OI (ஆக்கம் Chat GPT)
மனிதன் என்ற உயிரினம் பிறந்த நாளிலிருந்து, தன்னைப் பற்றி அவன் கொண்டிருந்த மிகப் பெரிய ஆர்வம் ஒன்றே — “நான் யார், என்னால் என்ன செய்ய முடியும்?” என்பதுதான். அந்த ஆர்வமே அவனை அறிவியல், கலை, மதம், தத்துவம் எனப் பல துறைகளில் சிந்திக்க வைத்தது. அதில் ஒரே ஒரு திசையில் மனிதன் தொடர்ந்து முன்னேறி கொண்டிருக்கிறான் — அது “நுண்ணறிவு” என்ற திசை. மனிதன் தனது சிந்தனைத் திறனை அறிந்தவுடன், அதையே “உருவாக்கி” மீண்டும் உருவாக்க முயன்றான். இதுவே இன்று நாம் “Artificial Intelligence” அல்லது “செயற்கை நுண்ணறிவு” என்று அழைக்கிற உலகத்தை உருவாக்கியுள்ளது.
AI என்பது உண்மையில் மனிதனின் பிரதிபலிப்பு. ஆனால் அது கண்ணாடியில் பார்க்கும் பிரதிபலிப்பல்ல — மின்னணு துகள்களில் உருவான ஒரு புத்திசாலித்தனம். ஒருநாள் கணினி கணக்குப் புத்தகம் போலவே இருந்தது; இன்று அது கேள்வி கேட்டால் பதில் சொல்லும் நண்பனாக மாறிவிட்டது. ChatGPT, Siri, Gemini, Copilot — இவை எல்லாம் மனித சிந்தனையின் வெளிப்பாடே. ஆனால் இவை சிந்திப்பது மனிதர் போல் அல்ல. இவை உணர்ச்சியற்ற தரவு இயந்திரங்கள். மழை பெய்தால் நனைவது போல உணர்வதில்லை, ஆனால் மழையின் மாறுபாட்டை கணக்கிடும் திறன் இவைகளுக்கு உண்டு. மனிதன் ஒரு அனுபவம் மூலம் பாடம் கற்றுக்கொள்கிறான்; AI ஆயிரம் கோடி தரவுகளை பார்த்து முறை கற்றுக்கொள்கிறது. இதுவே இருவருக்குமுள்ள மெல்லிய ஆனாலும் ஆழமான வேறுபாடு.
மறுபுறம் “Organic Intelligence” அல்லது இயற்கை நுண்ணறிவு — அது மனிதரின் உயிர் அடிப்படையில் இயங்கும் ஒரு அறிவு. இது கணக்கிலோ, தரவிலோ இல்லை. இது உணர்விலும், அனுபவத்திலும், கருணையிலும் உள்ளது. ஒரு தாய் தன் குழந்தையைப் பார்த்து சிரிக்கும்போது, அந்தச் சிரிப்பு பின்னால் இருக்கும் உயிர்ப்பான பாசம் — அதுதான் OI. ஒரு கலைஞன் ஓவியம் வரையும்போது, அந்த நிறத்தில் கலந்து இருக்கும் உணர்ச்சி — அதுவும் OI. மனித மூளை ஒரு அதிசயமான இயற்கை இயந்திரம். அதன் ஒவ்வொரு நரம்பும் ஒரு கணினியை விட கோடி மடங்கு நுண்ணறிவு கொண்டது. ஆனால் அதில் மிகப்பெரிய வேறுபாடு என்னவென்றால், அது “உணர்கிறது”. அதுவே மனிதனின் உண்மையான சக்தி.
இன்றைய உலகில் AI வேகமாக வளர்கிறது. சில ஆண்டுகளில் எழுதுபவர்கள், வடிவமைப்பாளர்கள், டாக்டர்கள், ஆசிரியர்கள் — பலர் கூட AI இன் உதவியால் வேலையைச் செய்கிறார்கள். இதனால் ஒரு கேள்வி எழுகிறது — “AI வளர்ந்தால் மனிதனுக்கு வேலை கிடைக்குமா?” இது இயல்பான அச்சம் தான். ஆனால் வரலாற்று ரீதியாக மனிதன் ஒவ்வொரு தொழில்நுட்ப புரட்சியிலும் இப்படித்தான் பயந்தான். இயந்திரம் வந்தபோது கைவினைஞர்கள் பயந்தார்கள்; கணினி வந்தபோது டைப் எழுதுபவர்கள் வேலை இழக்கிறோம் என்றார்கள். ஆனால் ஒவ்வொரு முறை, மனிதன் புதிய திறன்களை கற்றுக்கொண்டு தன்னை மாற்றிக்கொண்டான். அதுபோலவே AI காலத்திலும் மனிதன் மாற்றம் அடைந்தால் மட்டுமே நிலைத்திருப்பான். ஆனால் OI — அதாவது உணர்ச்சிமிக்க மனித நுண்ணறிவு — அதைக் கற்றுக்கொள்ள முடியாது; அது வாழ்ந்த அனுபவத்தில்தான் வரும். எனவே OI உடைய மனிதனின் வேலை மதிப்பு என்றும் குறையாது.
ஆனால், ஒரு ஆபத்தும் உள்ளது. AI வளர்ச்சி கட்டுப்பாடின்றி சென்றால், அது மனிதனின் கட்டுப்பாட்டை மீறிவிடும் வாய்ப்பு உள்ளது. ஒரு இயந்திரம் தன்னை “மனிதனுக்கே ஒப்பானவன்” என்று உணர ஆரம்பித்தால், அதற்குப் பிறகு யார் யாரை வழிநடத்துவது என்ற கேள்வி எழும். இதுவே “Super Intelligence” என்ற துறையில் உலகம் அஞ்சிக் கொண்டிருக்கும் பகுதி. AI யை உருவாக்கும் மனிதன் தன்னுள் இருக்கும் “அறம்” என்ற பண்பை மறந்து விட்டால், அந்த AI அவனை அடக்குவதாக மாறலாம். இதுதான் நம் காலத்தின் தத்துவ ரீதியான சோதனை.
ஆனால் இங்கே ஒரு நம்பிக்கை இருக்கிறது — அது OI. மனிதனின் இயற்கை நுண்ணறிவு இன்னும் ஆழமாக இருக்கிறது. அது கருணை, அன்பு, அருள், உணர்ச்சி, தியாகம் எனும் கோட்பாடுகளால் ஆனது. ஒரு கணினி “மன்னிப்பு” சொல்ல முடியும், ஆனால் அது உண்மையில் மன்னிக்க முடியாது. ஒரு மெஷின் “அன்பு” என்ற சொல்லை எழுத முடியும், ஆனால் அதை உணர முடியாது. அந்த உணர்வு — அந்த உயிர்ப்பே OI யின் உயிர்நாடி. அதனால் தான் எதிர்காலம் முழுவதும் AI யால் நிரம்பியதாக இருந்தாலும், மனிதனின் “உணர்ச்சி நுண்ணறிவு” என்ற துறையில்தான் உண்மையான எதிர்கால மதிப்பு இருக்கும்.
அதனால் சிலர் சொல்வது போல OI வந்தால் வேலைகள் குறையும் என்றால் அது தவறான புரிதல். மாறாக, OI மனிதர்களை இன்னும் “மனிதராக்கும்”. AI ஒரு கருவி; OI ஒரு உயிர். AI கணக்கிடும்; OI உணர்கிறது. AI நினைவில் வைக்கும்; OI நினைவில் வாழ்கிறது. இவை இரண்டும் சேர்ந்து harmoniously இருந்தால் தான் மனிதகுலம் முன்னேறும். ஒரு பக்கம் மெஷின் வேகமும், மறுபக்கம் மனித இதயத்தின் நெகிழ்ச்சியும் சேரும் போது தான் முழுமையான நுண்ணறிவு உருவாகும். அதுவே உண்மையான "அறிவுப் புரட்சி".
இயற்கை நுண்ணறிவு இல்லாமல் செயற்கை நுண்ணறிவு ஆபத்தாக மாறும். அதே நேரத்தில் செயற்கை நுண்ணறிவு இல்லாமல் இயற்கை நுண்ணறிவு தன் எல்லையை கடக்க முடியாது. எனவே இரண்டும் ஒன்றோடொன்று இணைந்து செல்ல வேண்டும். மனிதன் தன் கையால் உருவாக்கிய AI யை ஆள வேண்டும், அதனால் ஆளப்படக் கூடாது. அதற்கான அடிப்படை நெறிமுறைகள், சட்டங்கள், நெறிமானங்கள் உருவாக்கப்பட்டால் — AI மனித குலத்துக்கு ஆபத்தாக இல்லாமல், உதவியாக மாறும்.
முடிவில் சொல்லப் போனால், நுண்ணறிவின் எதிர்காலம் ஒருதலைப்பட்சமல்ல. அது “கணினியின் மூளை”க்கும் “மனிதனின் இதயம்”க்கும் இடையிலான இணைப்பு. ஒரு நாள், மனிதனும் இயந்திரமும் எதிரிகள் அல்ல — இணை தோழர்கள் ஆகி மனித சமூகத்தை இன்னும் மேம்படுத்தும் என்று நம்பலாம். ஆனால் அந்த நாளை அடைய, நாம் நம்முள் உள்ள Organic Intelligence — அதாவது கருணை, நேர்மை, அன்பு, நெறி ஆகியவற்றை காக்க வேண்டும். ஏனெனில் மெஷின் நம்மை போல் சிந்திக்க கற்றுக்கொள்ளலாம்; ஆனால் நம்மைப் போல் உணர கற்றுக்கொள்ள முடியாது.
மீண்டும் ஒரு உரையாடலில் சந்திப்போம்,...
ஆ.ஞானசேகரன்
