வாழ்க்கையினா,.. ஏதாவது ஒண்ணு வேணுங்க!....

வாழ்க்கையினா,.. ஏதாவது ஒண்ணு வேணுங்க!....

"யாரும் யாருக்காகவும் வாழவேண்டியதில்லை" என்பது என்னவோ சரிதான் போல தெரிகின்றது. ஆனால் நாம் அப்படியா வாழ்ந்துக்கொண்டுள்ளோம்? இல்லையே!!!! நம் வாழ்க்கையை நம்மை சார்ந்த சூழல்கள்தான் நிர்ணயம் செய்துக்கொண்டுள்ளது என்பதை மறுக்க முடிவதில்லை.

ஒரு தவளை கதை ஒன்னுங்க...... தவளைகள் கூட்டமாக ஒரு மலையின் அடிவாரத்தில் நின்று பேசிகொண்டன அதில் ஒரு தவளை " யார் இந்த மலையில் உச்சியை முதலில் தொடுவார்கள் என்று பார்க்கலாமா?" என்று கேட்டது. அதில் சில தவளைகள் என்னால் முடியாது என்று நின்றுவிட்டது. சில தவளைகள் முயற்சிக்கலாம் என்று தயாரானது. அதன்படி சிலதவளைகள் உச்சியை நோக்கி புறப்பட்டது. ஆனால் கீழேயுள்ள தவளைகள் மேலே போகின்ற தவளைகள் பார்த்து "வேண்டாம் கால் வழிக்கும் நின்றுவிடுங்கள்.... இது வீண் முயற்சி" என்றேல்லாம சொல்லி சிரித்தன. அதை கேட்ட சில தவளைகள் பாதி தூரம் சென்றதும் நின்றுவிட்டது. இன்னும் சில தவளைகள் செல்லும் வழியில் சோர்வு அதிகமாகி நின்றுவிட்டன. ஆனால் ஒரு தவளை மட்டும் துள்ளி துள்ளி மலையின் உச்சியை அடைந்துவிட்டது. ஆச்சரியமாக அந்த மலையின் உச்சியை அடைந்த தவளைக்கு காது கேட்காது. அதன் வெற்றியின் ரகசியமே அதற்கு காது கேட்காததுதான்.... மற்ற தவளைகள் சொல்லிய முயற்சியற்ற வார்த்தைகள் இதனை பாதிக்கவில்லை. அதற்காக நமக்கும் காதுகேட்காமல் இருக்கவேண்டும் என்பதிற்கில்லை. மற்றவர்கள் சொல்லும் வசைசொற்களை புறந்தள்ளி வாழ்ந்தாலே வேற்றியின் படிகள் நமக்குதான்.


இதே போல இன்னொன்று சொல்லுவார்கள் ஓட்டப்பந்தயத்தில் ஓடும்பொழுது நம்மை யாரோ விரட்டி வருவதாக நினைத்துக்கொண்டு ஓடினால் வெற்றி பெறலாம் என்றும் சொல்வதுண்டு. வாழ்க்கை ஓட்டத்திலும் அப்படிதாங்க நாம் ஓடிதான் ஆகவேண்டும் ஏன் ஓடவேண்டும் யாருக்காக ஓட வேண்டும் என்ற எண்ணங்கள் மனதில் ஓடினால் வாழ்வதற்கு அர்த்தமே இருக்காது. ஓடிதான் ஆகவேண்டும் ஓடிய தூரங்கள் நமது வேற்றியாக மகிழவேண்டும். இதுதான் வாழ்க்கை! இதுதான் நம் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும். சப்பானியர்கள் உணவு வகைகளின் ஒரு வித்தியாசம் எதிர்ப்பார்ப்பார்கள். அப்படிதான் கடலிருந்து மீன் பிடித்து அந்த மீனை சாப்பிடுபொழுது அவர்களுக்கு திருப்தி அழிக்கவில்லை. மீனை பிடித்து கரைக்கு எடுத்து வரும்பொழுது அது இறந்து விடுகின்றது. அப்படி இறந்த மீனை உண்பதில் அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியாக இல்லை எனவே படகுகளில் தண்ணீர் தொட்டிகள் மூலம் மீன்களை எடுத்து வந்து சாப்பிட்டார்கள். அதுவும் அவர்களுக்கு திருப்தியாக இல்லை. மீன்களை தண்ணீர் தொட்டிகளில் அடைக்கப்பட்டதால் மீன்கள் சோர்வாக இருக்கின்றன அதனால் அவர்களுக்கு திருப்தி தரவில்லை. மீண்டும் அந்த மீன்களுக்கு ஒரு புத்துணர்வு கொடுக்க அந்த மீன் தொட்டிகளில் ஒரு சுரா மீனை விட்டார்கள். சுராமீனால் விரட்டப்பட்டு தப்பித்த மீன்கள் மிகவும் சுறுசுறுப்பாக இருந்ததால் அந்த மீனை உண்பதில் சப்பானியர்கள் மகிழ்ச்சி கொண்டார்கள் என்ற கதையும் உண்டு. ஆமாங்க நம்முடைய வாழ்க்கையிலும் ஒரு சுரா தேவைதான் படுகின்றது. நம் வாழ்க்கையில் ஓட வேண்டும் என்பது ஒரு மாயை எதையோ அடைய வேண்டும் என்பதும் ஒரு மாயை. அப்படிபட்ட வாழ்க்கை மாயையில் சுராவாக இருப்பது வாழ்க்கை ஓடத்தின் ஏற்ற இறக்கங்கள். எதையோ ஒன்றை நோக்கி ஓடவேண்டிய கட்டாயம். ஆனால் அதில் ஒருவரை அழித்து ஒருவன் வாழவேண்டும் என்ற எண்ணங்கள் எதனால்?........

புதியதோர் உலகம் செய்வோம்! கெட்ட போரிடும்
உலகை வேரோடு சாய்ப்போம் -பாரதிதாசன்

அழிந்து வரும் தமிழனுக்காக சின்னதாய் ஒரு முடிவு எடுப்பார்களா???... இந்த கோவை : உலகத் தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாட்டில்............

நீண்ட இடைவெளியில் சின்னதாய் ஒரு இடுகை...
அன்புடன்...
ஆ.ஞானசேகரன்