எனக்கு கொடுக்கப்பட்ட தலைப்பு...(சிரிக்கும் ஸ்டவ்கள்)

எனக்கு கொடுக்கப்பட்ட தலைப்பு...(சிரிக்கும் ஸ்டவ்கள்)

1986-ல் அப்பொழுது நான் தொழிற்கல்விக்காண பயிற்சி துப்பாக்கித் தொழிற்சாலையில் பயின்றுகொண்டிருந்தேன். ரொம்ப சுறுசுறுப்பு என்று சொல்ல முடியாது, எதாயிருந்தாலும் நாமும் செய்துதான் பார்க்கலாமே என்ற ஆர்வம் அதிகம் இருக்கும். துப்பாக்கித் தொழிற்சாலையில் பொங்கல் விழா மிக சிறப்பாக கொண்டாடுவார்கள். அவ்விழா கலை இலக்கிய விழாவாக இருக்கும்( இன்றும் அப்படியே கொண்டாடுகின்றார்கள் என்பது தனிப்பட்ட மகிழ்ச்சி).

அந்த பொங்கல் விழாவில் நாடகம், கவிதை, பட்டிமன்றம், வழக்காடு மன்றம், நடனம் என்ற பல அம்சங்கள் மிக நேர்த்தியாக இருக்கும். ஒவ்வொரு வருடமும் ஒரு பிரிவுக்கு சிறப்பு கொடுப்பார்கள். அதே போல் அந்த வருடம் வழக்காடு மன்றம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. அதற்காக பேராசிரியர் சாலாமன் பாப்பையா, பேராசிரியர் சத்தியசீலன், பேராசிரியை காந்திமதி அம்மா.. வருகை புரிந்தார்கள். அதற்கு முன் சில பகிர்வுகள்;- என்பதுக்கு முன் பட்டிமன்றம் மற்றும் வழக்காடு மன்றம் என்பது ஒரு இலக்கிய சொற்பொழிவாக "ராமன் வீரனா? ராவணன் வீரனா?" " கற்பில் சிறந்தவள் கண்ணகியா? மாதவியா?" இப்படி இதிகாச சம்மந்தபட்ட தலைபில் எடுத்து வழக்காடவொ, பட்டி மன்றமோ இருக்கும் அதுவும் சில கோவில் திருவிழாக்களில் மற்றும் இலக்கிய மன்றங்களில்... பேராசிரியர் சத்தியசீலன் தலைமையில் முதல் முதலாக சமுக நோக்கதில் சமுதாய சீர்திருத்த கருத்துகளை... சமுகத்தில் புழங்கும் சம்பவங்களை வாதிட வந்தார்கள்.. கொடைக்காணல் தொலைகாட்சி அலை வரிசைக்கு பின்தான் மக்கள் மத்தியில் வழக்காடு மன்றம் மற்றும் பட்டி மன்றம் பார்வைக்கு வந்தது.

இப்ப நம்ம மேடருக்கு வருவோம் அன்று நடக்க இருக்கும் வழக்காடு மன்றம் முன் கவிதை போட்டியும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. நம்ம ஆர்வ கோளாரு என் பேரை முதலில் கொடுத்தேன். போட்டியின் விதி கவிஅரங்கம் ஆரம்பிக்கும் அரை மணிக்கு முன்தான் போட்டியாளர்கள் தலைப்பை கொடுப்பார்காள்... போச்சுடா நான் பரிச்சைக்கு படிப்பது போல நூலகம் சென்று படிக்க ஆரம்பித்தேன். போட்டிக்கு நீதிபதிகள் வழக்காடு மன்றத்திற்கு வந்த பேராசிரியர்கள், பயம் உதரல் என்ற நிலைக்கு வந்துவிட்டது. ஒரு வகையாக போட்டிக்கு தயாரானேன். போட்டியாளர்கள் வந்ததும் பரிச்சைக்கு கேள்வித்தாளை எதிர்நோக்கும் மனநிலை... ம்ம்ம்ம் தலைப்பை சொன்னார்கள் "சிரிக்கும் ஸ்டவ்கள்" . எனக்கு உண்மையில் பொருளே புரியவில்லை கொடுத்த தாளில் தாலம் போட ஆரம்பித்தேன்... 15 நிமிடங்கள்தான் உள்ளது ஒரு வழியாக இது ஒரு வரதச்சனை பற்றிய பொருள் என்று புரிந்தது. பொருள் புரிந்தது ஆனால் வரதச்சனைப் பற்றி அந்த வயதில் ஒரு அழுத்தமான உணர்வு எனக்கு இல்லை இதில் கவிதை எப்படி? ம்ம்ம்ம்ம்ம் . அப்படி இப்படி ஒரு 20 வரிகள் கிருக்கிவிட்டேன்..

அதில் சிலதான் ஞாபகம் இருக்கு பரணியில் இருக்கும் காகிதம் கிடைத்தால் பின் ஒரு நாளில் பதிவிடுகின்றேன் (தப்பித்துவிட்டீர்கள்).
அந்த சில வரிகளில்..

வெடிக்கும் ஸ்டவ்கள் மாமுனார் வீட்டில் இல்லை இல்லை..
பெண்ணே! நீ பெண்ணுக்கு எதிரியானாய்..
பெண்ணடிமை பற்றி பேசும் பெண்ணே! ..
உன் அடிமையிலிருந்து என்று நீ வெளியே வருவாய்..
சட்டங்கள் ஆழ்வது இருக்கட்டும்-இந்த வெடிக்கும் ஸ்டவ்கள்,
சிரிக்காமல் பார்த்துகொள்ளுங்கள்!..

என்று கைகளை நீட்டி இரண்டுமுறை வாசித்ததும் பேராசிரியை காந்திமதி அம்மா எழுந்து நின்று கைதட்டினார்கள்... இன்றும் என் நினைவுகளில் . அவர் கைதட்டியது என் வரிகளுக்கு இல்லை இந்த சமுகதில் உள்ள நியாங்களை வெளிகாடியதற்கு. ஒரு பெண்ணாக அனுபவ வார்த்தகளாக புரிந்ததால் அவர் அப்படி கைதட்டி வரவேற்றார்கள்.... என்னை பொருத்தவரை பெண்ணுரிமை என்பது.......

உரிமை என்பது-கேட்டு
பறிப்பதும் எடுப்பதுமில்லை;-மாறாக
பகிர்வதும் உணர்வதுமே!.....

அந்த கவியரங்கம் இனிதே முடிந்து வழக்காடு மன்றம் தொடர்ந்தது. பேராசிரியை கைதட்டல் மட்டுமெ கிடைத்த எனக்கு பரிசு கிடைக்காதது வருத்தம் இல்லை. எனது நண்பரும் நல்ல காவிஞருமான தோழர் கலியமூர்த்தி நல்ல சமுக பார்வையுடன் கவிபாடி பரிசையும் பெற்றார்.....

சின்ன காணோளி பகிர்வு