செல்லம்மாள்.. (வலைப்பதிவர்கள் பங்கேற்கும் சிறுகதை போட்டிக்காக)

" எலே! செல்லம்மா, என்னபுள்ள ஆலு வரதே தெரியாம போர; ராமாயி அக்கா இருக்கானு ஞாபகம் இருக்காப்புள்ள?" என்று ராமாயி அழைத்தாள் செல்லம்மாவை. "இல்லக்கா ராவு ஆச்சியில்ல‌ போயிதான் கஞ்சு ஆக்கனும் அதுனாலதான் அவசரமா போறேன்" என்றாள் செல்லமா. "ங்ங்ங் உன்னதான் அந்த ஆண்டவன் வாழ்கையை பாழாக்கிபுட்டான் நீயும்தான் ஒண்டிக்கட்டையா இருந்து கஷ்டப்படுறத நினைச்சாலே தூங்க முடியல செல்லமா" என்று செல்லம்மாவை பற்றி சொல்லிக்கொண்டாள் ராமாயி அக்கா. செல்லம்மாவை கண்ணாலம் கட்டின பொன்னயையன் ரொம்ப நல்லவன், அது ஆண்டவனுக்கே பொறுக்காமதான் நோவுல அழைச்சுகிட்டான். அன்னையிலேருந்து செல்லம்மா இப்படிதான் ஒத்தாளா வாழ்கையை ஓட்டுரா.

இந்த ஊரிலேயே செல்லம்மாவுக்கு துணையின்னா ராமாயி அக்காதான். ராமாயி அக்கா புருசன் பக்கத்து ஊரு சக்கரை ஆலையில வேலை, ரெண்டு புள்ளைங்க இருக்காங்க. " செல்லம்மா நீ ஒரு ஆலுக்கு என்ன ஆக்கப் போர ஒரு வாய் இங்கேயே சாப்புடு புள்ள" என்றாள் ராமாயி. " இல்லக்கா நேத்து வச்ச கருவாடு குழம்பு இருக்கு சோறு மட்டுதான் வைகனும் நான் வரேனக்கா" என்று புறப்பட்டாள் செல்லம்மா. "எப்பவேனாலும் பசினு வந்தா நம்ம ஊடு மாதுரி வந்து சாப்பிட்டு போ செல்லாம்மா" என்றாள் ராமாயி அக்கா.

போக்கும்போதே நினைப்பெல்லாம் ராமாயி அக்காவிற்கு தான் செய்த துரோகத்தை நினைத்தாள் செல்லம்மாள். அவளுக்குனு ஒரே ஆறுதல் ராமாயி அக்காதான், எதானாலும் ராமாயிகிட்டதான் சொல்லி அழுவா. அதுபோலதான் அன்னக்கியும் ராமாயி அக்காவை பார்க்க செல்லம்மாள் ராமாயி வீட்டுக்கு சென்றிருந்தாள் . ராமாயி வீட்டுல இல்ல அவள் புருசன் மட்டுதான் இருந்தான். "அக்கா ... அக்கா "என்று சொல்லியவாறு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள் செல்லம்மா. "ராமாயி பக்கத்து தெருவுக்கு போயிருக்கு என்ன வேனும் செல்லமா? " என்றான் ராமாயி புருசன். ராமாயி போலவே இவனும் ரொம்ப நல்ல குணம். "அக்கா இல்லையா? சரி போயிட்டு அப்பறம் வரேன்" சொல்லி புறப்பட்டாள் செல்லம்மா. எது நடக்ககூடாதோ அது அன்னக்கி நடந்துருச்சி, காற்றும் மழையும் அவளை போக விடாமல் தடுத்துவிட்டது. கண்ணாலம் ஆயி ஒரு மாசம் மட்டுமே புருசனோடு கிடைச்ச ஒன்னு இப்ப கிடைச்சதும் வேனானு சொல்ல முடியல. ராமாயி புருசனும் வேனும்னு செய்யல எல்லாம் முடிஞ்சிருச்சி. அதுக்கப்பறம் எப்பல்லாம் தனியா பாக்குரோமோ அப்பல்லாம் அது நடந்துருது. அதுக்காக அவள் அந்த சந்தர்ப்பம் எதிர்ப்பார்ப்பவளாகவே ஆக்கிவிட்டது. அந்த சம்பவம் அவளை ரொம்பவும் வாட்டியது. ராமாயி அக்காவை பார்த்தாளே, அவள் செய்யுற துரோகம்தான் அவளை வாட்டுகின்றது. அவளால் அதை தடுக்கவும் மனம் இல்லை. எல்லாத்தையும் மனதில் ஓட்டியவாரே அவள் வீட்டுக்கு சென்றாள் செல்லாமாள்.

செல்லம்மா வீட்டுக்கு முன் யாரோ நிற்பது தெரிச்சது. "யாரூ தபால் கார அண்ணனா? என்ன இந்த நேரத்துல" என்று சொல்லியவாறு வந்தாள் செல்லம்மாள். " காலையில வேலைக்கு போயிட்டியாக்கும் உனக்கு உங்க அண்ணனுகிட்டேருந்து கடுதாசி வந்துருக்கு ஏதும் அவசரம் இருக்கும் என்றுதான் கொடுத்துட்டு போலாமுனு வந்தேன் செல்லம்மா" என்றார் தபால் காரர். "நீங்களே படித்து சொல்லுங்க அண்ணே" என்று சொல்லி ஆர்வமாய் கேட்டாள்.

"செல்லம்மாவிற்கு அண்ணன் ரங்கன் எழுதியது,
செல்லம்மா நீ நல்ல இருக்கியா? நாங்கள் அனைவரும் நல்லா இருக்கோம். அப்பாதான் உடம்புக்கு முடியாம ரொம்பவும் கஷ்டப்படுது. அவருக்கு துணையா இருக்கதான் ஒரு ஆல் இல்லை. வயல் வேலைகள் அதிகமாக இருக்கு என்ன பன்னுரதுனு தெரியல. நீயும்தான் எவ்வளவு நாளைக்கிதான் தனி ஆளா இருந்து கஷ்டப்படுவ. நடந்தது நடந்து போச்சி நீ இங்கு வந்தா அப்பாவிற்கு உதவியா இருக்கும். அப்பா எப்பவும் உன் நினைப்புளதான் இருக்கார். உடனே நீ வந்தாதான் நல்லா இருக்கும். வீட்டுல இருக்க எல்லா சாமனையும் ராமாயி அக்காகிட்ட கொடுத்திட்டு நீ உடனே இங்கே வந்திரு. நீ சாவுர வரைக்கும் நானும் உதவியா இருப்பேன்.

உடன் வரவேண்டும்
ரங்கன்."

என்று தபால்காரர் படித்தவுடன் செல்லம்மாவிற்கு கண்களில் தண்ணீர் சொட்டியது. தபால் காரர் கொடுத்த தபாலை வாங்கி முந்தானையில் வைத்து கொண்டு, நல்ல முடிவு எடுத்தவளாக வீட்டிற்குள் சென்றாள் செல்லம்மாள்.........

உரையாடல் : சமூக கலை இலக்கிய அமைப்பின் சார்பாக சிறுகதை போட்டி


என்றும் அன்புடன்
ஆ.ஞானசேகரன்.